Skąd pochodzi wielkanocny zajączek?

Zajączek, kurczaczki i pisanki to symbole z którymi kojarzą nam się Święta Wielkanocne. Skąd w tym towarzystwie wziął się zajączek?

W tradycji chrześcijańskiej symbolem Świąt Wielkiej nocy nie jest zajączek a baranek, wywodzący się od Baranka Bożego. Stąd przy tworzeniu wielkanocnego koszyczka cukrowy baranek jest obowiązkowym elementem. W „święconce”obok baranka znajdziemy chleb, wędlinę, sól, pieprz i oczywiście jajka. Ostatnio do święconek wkładamy też ciasto. Zajączka na tej liście nie ma. Jak więc szaraczek stał się symbolem świąt?

Zając pojawiał się już w pradawnych wierzeniach i był uznawany za symbol płodności i dobrobytu. Co ciekawe zając był obecny w innych religiach np. w Grecji gdzie towarzyszył Afrodycie. To jednak kultura starożytna, która obowiązywała wieki temu. W Polsce zając ze względu na swoją nocną aktywność był uznawany za zwierze lunarne, a w dawnej kulturze postaciami lunarnymi były głównie demony. Ludzie najzwyczajniej bali się tych zwierząt i widząc zająca na drodze omijali go szerokim łukiem. Jednocześnie zając był kojarzony z nadejściem wiosny, a Święta Wielkanocne przypadają właśnie o tej porze roku. 

Wielkanocny zajączek to jednak nie tylko symbol pojawiający się na świątecznych pocztówkach czy grafikach. To również swoisty wielkanocny „odpowiednik” Świętego Mikołaja. Zajączek również przynosi prezenty, choć nie tak ogromne jak Mikołaj. Zajączek z reguły przynosi drobne podarki, najczęściej słodycze. Jednak Zajączek jest sprytniejszy od Mikołaja i swoje podarki chowa w koszyczkach, które ukrywa w domu lub ogrodzie. Niekiedy, żeby znaleźć koszyczek z łakociami trzeba się mocno nagimnastykować. Tradycja obdarowywania wywodzi się z Niemiec.